23-09-2016 - Kitesurfen, Nieuws, Leesvoer

Kitesurfen in El Gouna

Lisa en Isabeau zijn veilig in Egypte

Lisa van Ginkel (25) en Isabeau Galiart (17) hebben samen talloze memorabele sessies achter de rug. Met de VKWC-kwalificaties in Sankt-Peter Ording voor de deur gingen de vriendinnen op zoek naar een mooie bestemming voor een weekje freestyle tricks oefenen. Egypte wordt tegenwoordig beschreven als een politiek onstabiel en onveilig land, dus de ouders van beide meiden zijn wel een beetje ongerust geworden.

Toen we aan het overleggen waren waar we samen heen zouden gaan viel de beslissing al snel op El Gouna, Egypte. We waren het er beide over eens dat, naast de windzekerheid, El Gouna op de windloze dagen ons de meeste activiteiten te bieden had. Over de veiligheid hadden we nog niet eens nagedacht. Na de aanslagen in Tunesië gingen we ons wel even achter de oren krabben.. Het kwam echter niet in ons op om niet meer te gaan, maar we realiseerden ons wel dat extra oplettendheid geboden was.

el-gouna-4

Hoewel we niet van plan waren de risicogebieden in de Noord-Sinaï of bij de grens met Libië te bezoeken, is ook het kustgebied van de Rode Zee niet veilig en moesten we ons met tegenzin bewust worden van de risico’s. Sinds in juli 2013 president Morsi werd afgezet is er namelijk door meerdere extremistische groepen opgeroepen geweld te gebruiken. We zijn inmiddels precies twee jaar verder, de parlementsverkiezingen van afgelopen maart zijn uitgesteld en het aantal terroristische aanslagen neemt de laatste tijd toe. Dat er een toename in seksueel geweld op (Westerse) vrouwen is hebben we onze ouders maar niet verteld. In heel Egypte is een verhoogde kans op politieke onrust en gewelddadige acties, ook op buitenlanders en buitenlandse doelen. Het voelde nog al tegenstrijdig, de website van onze Rijksoverheid vertelt dat je zoveel mogelijk plaatsen waar veel buitenlanders komen moet vermijden en tegelijkertijd dachten wij in El Gouna, wat feitelijk een westerse enclave is, het veiligst te zijn.

El Gouna is een in 1989 kunstmatig aangelegde luxueuze stad, gelegen aan de Rode Zee in Egypte. De stad beschikt over een eigen ontziltingsinstallatie, een klein vliegveld en een ziekenhuis. Er zijn veel hotels, maar er wonen ook steeds meer mensen, voornamelijk westerlingen. Het is open voor buitenlandse toeristen en wordt tijdens vakantieperioden ook druk bezocht door Egyptenaren uit bijvoorbeeld Caïro en Alexandrië. De grenzen van de stad worden streng gecontroleerd: wie niet kan aantonen wat zijn reden van bezoek en verblijfsplaats is wordt de toegang geweigerd. De stad bestaat uit diverse eilanden, gescheiden door kanalen en met elkaar verbonden door bruggen. Het wordt wel een Egyptisch Venetië genoemd. Het bezit een 18-holes golfbaan en een jachthaven waar oceaan- en zeewaardige jachten aanleggen. De afstand tot het internationale vliegveld en Hurghada is 22 kilometer.

De stad werd – net als onder andere het toeristenoord Taba Heights – gebouwd door het bedrijf Orascom Hotels and Development, dat in het bezit is van de Koptisch-Egyptische familie Sawiris en geleid wordt door Samih Sawiris. Hij gaf architecten de opdracht om een badplaats te ontwerpen die de naam El Gouna, de lagune kreeg. Samih Sawiris behoort tot Forbes’ 900 rijkste mannen ter wereld en bezit meerdere grote projecten, zoals ook het Zwitserse skiresort Andermatt. 

el-gouna-2

Andere sfeer
Het ritje van het vliegveld is maar twintig kilometer, toch duurde het nog een poosje voor we het hotel bereikten. Ondanks dat het al donker was zag je direct dat El Gouna een beveiligd dorp is, overal staan dwarsbomen die worden bemand door gewapende privébeveiliging. Voor je El Gouna in rijdt staat er een rij van auto’s met mensen die stuk voor stuk gecontroleerd worden. El Gouna wordt niet gerund door de overheid, het hele dorp is in privé-eigendom. Op straat zie je geen politie, enkel security. Wij vonden het een fi jn gevoel dat de beveiliging aan de stadsgrenzen zo hoog is, na het lezen van het negatieve reisadvies waren we wel een beetje zenuwachtig geworden. El Gouna lijkt in geen enkel opzicht op de dorpen die uit de omgeving. Omdat dieven en andere probleemzoekers aan de grens geweerd worden is de sfeer op straat ook heel anders. De lokale mensen zijn vriendelijk en totaal niet opdringerig. Je wordt niet vervelend nagefl oten of lastiggevallen wanneer je als meisje in westerse zomerkleding over straat gaat. Ook zijn de straten veel schoner en ziet eigenlijk alles er veel verzorgder uit. De keerzijde is dat het allemaal wat kunstmatig aandoet, zodat je er een centre parcs-gevoel bij krijgt. We verbleven in een all-inclusive resort met directe shuttle service naar het strand.

Zonder wind
Toen we de eerste dag wakker werden overviel de warmte ons, we konden niet wachten om het water in te springen. Een verfrissende duik was wel mogelijk, maar op het beloofde bikini-kiten moesten we nog even wachten aangezien er nog drie windloze dagen voorspeld waren. Die eerste dagen bestonden daarom uit zonnebaden, van het all-inclusive buffet eten, nog meer zonnebaden en de energie bij elkaar schrapen om over alternatieve activiteiten na te denken. Als absolute nummer een op de alternatieven-lijst kwam wakeboarden te staan: El Gouna heeft een geweldig wakeboardpark midden in de woestijn gecreëerd. Het bijzondere van dit park is dat ze drie verschillende kabelbanen hebben, een die rechtsom draait, een die linksom draait en een 2.0 systeem. Of je nou goofy of regular bent, je kunt hier je geluk niet op! Ook zijn er uitdagende sliders en kickers die ons hielpen binnen een dag al veel progressie te boeken.

Omdat we de volgende ochtend wakker werden met een heuse kater aan spierpijn van het wakeboarden besloten we een dagje rust te pakken, waaien deed het immers toch nog niet. Pas rond het avondeten konden we beide weer enigszins lopen en probeerden we wat te bewegen om onze spieren soepel te krijgen. We waren absoluut niet van plan om hard te feesten in El Gouna, maar nu er voor de volgende dag nog steeds geen wind voorspeld was lieten we ons gemakkelijk door een nieuwe Egyptische wakeboardvriendin overhalen, we konden natuurlijk net zo goed onze spieren los dansen op de welbekende El Gouna Poolparty. Lisa en ik hadden beiden gehoord dat je in Egypte moet oppassen wanneer je ’s avonds laat als meisje over straat loopt, omdat je dan veel vaker lastig gevallen wordt. Maar toen we na het grote zwembadfeest met veel publiek en een goede DJ besloten om naar huis te gaan werden we zonder problemen veilig thuisgebracht. Voor vijf Egyptische Pond (omgerekend 50 eurocent) per persoon brengt een vriendelijke meneer met een TukTuk je overal heen waar je wilt. Binnen El Gouna dan.

el-gouna-1

De spot
Toen de wind geheel volgens voorspelling op dag vier eindelijk op kwam zetten, wisten we nog niet precies hoe en waar we konden gaan kiten. Het was onze eerste keer in El Gouna en wat dat betreft hadden we ons op de windloze dagen misschien wat beter met spotonderzoek bezig kunnen houden. Bij navraag bleek dat álle stranden in privébezit zijn en dat je je aan moet melden bij een club zodat je dan op hun stuk strand mag komen en op zee mag kiten. We hadden goede verhalen gehoord over ‘Kiteboardclub El Gouna’. Daar aangekomen zagen we direct waarom mensen zo positief waren. In het water zie je direct waar de gevaarlijke stenen liggen omdat de club deze gemarkeerd heeft met boeien. Ook ligt er te allen tijde een rescueboot in het water en staan er beachboys annex kite-oplaters op het strand die je veiligheid bij het kiten garanderen. Wij genoten het meest van de compressor die bij de club lag, het was heerlijk om in die hitte je kite niet zelf op te hoeven pompen. Je kunt hier met zowel hoog als laag water varen. Met hoog water voeren wij upwind naar een spot waar niemand anders kwam en waar het water spiegelvlak was. Met laag tij had je een soort poeltje net achter een koraalrif: dat was iets enger, maar het water was nog net zo vlak. Het is bij de club ook mogelijk om kitelessen te boeken en nieuw materiaal te huren. Lisa en ik hadden de mazzel dat ons resort een privéstrand heeft, en dat privéstrand ligt direct naast de kiteboardclub. Hierdoor konden we na een korte sessie terug naar het privéstrand van ons resort gaan om daar alsnog gebruik te maken van all-inclusive lunch.

De wind
Hoewel we de eerste dagen op wind moesten wachten, zouden we El Gouna toch als vrij windzeker omschrijven. Op de dagen dat er wind voorspeld was, kwam die vaak al in de ochtend krachtig opzetten, waarna hij in de loop van de dag steeds iets verder af nam. We zijn beide een paar keer het water af gegaan waarbij we concludeerden dat er niet genoeg wind was om te freestylen, maar we waren het er wel over eens dat het voor de meeste beginnende kiters voldoende wind zou zijn om heen en weer te varen en je eerste sprongen te wagen. Op de dagen dat de wind naar onze smaak niet hard genoeg doorkwam, hielden we liever een rustdag en hingen we de toerist uit. Zo zijn wij een dagje met een catamaran meegegaan om rond een verlaten eilandje te snorkelen waarbij we dolfijnen en hele bijzondere koraalsoorten zagen. Ook is het de moeite waard om hier te shoppen. Ze hebben echt prachtige Egyptische souvenirs . Goed onderhandelen is wel een noodzakelijk ritueel, anders betaal je veel te veel. Wij bleken hier enorm slecht in, waardoor we om de hulp van onze Egyptische vriendin Noussa vroegen. Zij kreeg met drie Arabische woorden driekwart van de prijs af. Dat is geen geld voor zulk moois. En we hadden meteen ook een mooi cadeau om het goed te maken met onze ouders. Die erg blij waren om te horen dat we het zo enorm naar ons zin hebben gehad.

”Dit artikel is afkomstig uit de Access #4 van 2015. Dit nummer kunt u hier bestellen. Wil je niks meer missen op het gebied van Kitesurfen word dan abonnee!

 van