Pole Pole Zanzibar

Freija Oudshoorn vertrok voor een coschap Tropengeneeskunde naar Zanzibar. Terug in Nederland vertelde ze ons over haar onvergetelijke ervaring. De geweldige kiteboardmogelijkheden op kristal helder water, de lokale bevolking en natuurlijk het ziekenhuis. Ze kwam helemaal Pole Pole  (“relaxt” in het swahili) terug. 
Freija neemt je mee naar Zanzibar. Hakuna Mata!

Tekst: Freija Oudshoorn

Fotografie: Robin Batista, Freija Oudshoorn & Stefan van der Kamp 



Nog een paar maanden en dan ben ik dokter! Over de hele wereld heb ik gereisd op zoek naar de mooistekitespots en nu is het hoog tijd om eens een kijkje te nemen in een ziekenhuis in een derde wereld land. Tanzania is een populair land voor het doen van een coschap. Je mag er als jonge dokter veel meer zelf doen dan in Nederland. Er zijn dan ook veel minder dokters per aantal inwoners, namelijk slechts twee dokters op100.000 inwoners. Om het even te vergelijken met Nederland: hier zijn er bijna vier artsen per 1.000 inwoners.
Als ik op Google Earth het eiland Zanzibar zie liggen voor de kust van Tanzania in Oost-Afrika, begint mijn hart sneller te kloppen. Kiteboarden combineren met een stage, een betere combinatie kan ik niet bedenken. Na wat research kom ik terecht bij Dim Versluis. Dim is een Nederlandse kiteboarder die na een safari in Tanzania op Zanzibar belandde. Hij kon er geen kites vinden en besloot dan maar zelf een Kitecentre Zanzibar op te zetten (www.kitecentrezanzibar.com). Hij weet een lokaal klein ziekenhuis in Makunduchi gelegen in het zuiden van Zanzibar, twee kilometer van het strand en de kiteboard spots. Na wat heen en weer gemail met de stichting die het ziekenhuis ondersteund, ben ik welkom om te komen werken.

Omdat ik naar Afrika ga en als westerling niet met lege handen aan wil komen, besluit ik een evenement te organiseren om geld in te zamelen. Via de Kitechix weekenden ken ik een aantal meiden die deze zomer ook naar Zanzibar gaan en graag een handje willen helpen. We organiseren een middag met onder andere volleyballen en kiteboard clinics. De donaties zijn boven alle verwachtingen en bij elkaar meer dan € 2000,-! Tijd om ter plaatse te gaan bekijken wat het meest nodig is.
 Makunduchi Hospital is een klein ziekenhuis met ongeveer twintig bedden en een outpatient clinic; een dagelijks spreekuur. Naast een mannen-, vrouwen- en kinderafdeling is er ook een soort kraamafdeling waar iedere dag een paar baby’tjes op de wereld worden gebracht. Hier gaat het er wel anders aan toe dan we gewend zijn. Vrouwen nemen bijvoorbeeld hun eigen mandje mee met spullen die ze nodig hebben tijdens de bevalling, zoals bijvoorbeeld een stuk touw om de navelstreng mee af te binden of een plastic doek om het matras niet vies te maken. Ook gebeurde het een keer dat er al een pasgeborene gezond en wel op de weegschaal lag, zonder dat er een vroedvrouw te bekennen was. Na wat navragen bleek het dat de schoonmaakster had geholpen met de bevalling. Het schijnt dat ze dat hier vaker doen. Verder is het opmerkelijk dat veel patiënten hun geboortedatum niet kennen en dus ook niet weten hoe oud ze zijn. Voor mij is het moeilijk om een diagnose te stellen. Naast de taalbarrière en de onbekende ziektebeelden, zijn er in het laboratorium slechts een zeer beperkt aantal testen. Ook het ouderwetse röntgenapparaat laat ons helaas in de steek als blijkt dat de voorraad filmrollen weer op is. Verder kom je hier ziektebeelden tegen in een vergevorderd stadium. Zo zag ik hier tijdens een operatie een dubbelzijdige hydrocèle (ophoping van vocht in de ballen) zo groot als twee watermeloenen.

Makunduchi is een authentiek dorp met weinig tot geen toerisme. Het is zeker de moeite waard om te bezoeken. Er rijden vanuit Paje verschillende dalla dalla’s (lokale bussen) naar het dorp. Paje is met name populair onder de kiteboarders. Na mijn coschap verblijf ik hier nog een aantal weken. Via via kom ik terecht bij het huis van Solomon, een lokale dorpeling. Voor omgerekend 25 euro mag ik drie weken op zijn dakterras slapen, waar ik prachtig uitzicht heb op het rif. Met zonsopgang word ik vanzelf wakker. Maar soms zijn het de geiten of de lokale moskee die me eerder wekken. De bevolking op Zanzibar is een mengelmoes van culturen en zo’n 95 procent Moslim. Paje is nog klein gebleven en de sfeer is erg goed. Een aantal van 35 kiters tegelijk op het water is meer een uitzondering dan de regel. Bij de kitescholen zijn lekkere zithoeken en hangmatten tussen de palmbomen waar je helemaal tot rust komt. En als dat niet voldoende is, kun je je voor een prikkie uitgebreid laten masseren. 
De kiteboard omstandigheden zijn ideaal: een zandbodem, vlak en warm water en side shore wind. Je moet wel rekening houden met het tij, want de twee kilometer brede lagune waar Paje aan ligt, kan droog komen te liggen. Ook is het voor beginners belangrijk om uit de zeewierkwekerijen te blijven, want daar liggen nogal scherpe stokjes, koraal of een enkele zee-egel.

Zanzibar is een waar bounty eiland. De kitechix die mij op komen zoeken voelen zich helemaal thuis in Paje en nemen al snel het ontspannen ritme van de lokale bevolking over. Op het water maken ze dagelijks vorderingen. Met ongeveer 18 dames huren we een dalla dalla, leggen de kiteboard spullen op het dak en laten ons een stuk verder afzetten voor een downwinder. Deze kun je hier uitstekend maken. Achter het rif ligt een paradijs voor golfrijden en staat er soms swell van drie à vier meter. De kust strekt zich kilometers lang uit. Je kunt vanuit Makunduchi in het zuiden helemaal tot aan Mnemba Island in het noorden kiteboarden. Misschien niet heel verstandig, maar wel mijn mooiste kiteboard ervaring! Onderweg kom je vliegende vissen en schildpadden tegen. Op het strand loopt een kudde koeien en als je geluk hebt kun je ook walvissen en dolfijnen spotten. Fotograaf Stefan van der Kamp zag bijvoorbeeld de walvissen na zijn verblijf op Zanzibar naast de veerboot omhoog springen. Mocht je de oostkant voor gezien houden, dan zijn er rondom Zanzibar tientallen zandbanken en eilanden waar je ook kunt kiteboarden. Er worden dagelijks boottrips georganiseerd naar onder andere Blue Lagoon. Of ga zelf op ontdekking!

De meeste bezienswaardigheden vind je in Stone Town, de hoofdstad van Zanzibar. Het is een stad met slingerende steegjes, ronde torens, deuren met houtsnijwerk, terrassen en prachtige moskeeën. Zanzibar stond vroeger bekend om zijn specerijen export. Laat je tijdens een spice

tour verrassen door de gids. Het is aan jou om te raden welke plant kruidnagel, kurkuma, kardemom of gember is. Houd je niet van planten, dan is misschien een bezoek aan het Jozani forest leuk, waar je de rode Columbus aap van zeer dichtbij kan bewonderen. 
Andere activiteiten zijn zeilen op een Dhow, suppen, snorkelen, duiken of zwemmen met dolfijnen in Kizimkazi. Prachtig is ook een avondsup met zonsondergang bij Kae Funke. Neem hiervoor contact op met Ruben Versluis in Paje. Zanzibar is uitstekend te combineren met een safari op het vaste land in één van de mooiste wildparken van de wereld of de beklimming van de Kilimanjaro. Er zijn veel reisorganisaties die dit pakket aanbieden.

Praktische informatie

Beste reisperiode: De beste maanden om naar Zanzibar te gaan zijn half juni tot September. Dan waait het rond de 5-6 bft uit het zuid-oosten. Van december tot februari is de temperatuur hoger, maar de wind vaak net iets zwakker en komt uit tegenovergestelde richting.

Reis: Je vliegt in tien uur naar Zanzibar. Tickets zijn er al vanaf €500,-  retour. Met Egyptair mag je bovendien 2 x 23 kg meenemen. Je kunt rechtstreeks naar Zanzibar vliegen of via Dar es Salaam. Vanuit Dar es Salaam ben je met een binnenlandse vlucht in 20 minuten op het eiland, en met een boot binnen twee tot vier uur. Een enkeltje kost respectievelijk € 60,- met het vliegtuig of  € 30,- met de boot.

Accommodaties: Bij Cristal Resort heb je een tweepersoonskamer voor ongeveer €115,- per nacht. Bij Paje By Night betaal je €65,- en bij backpackershostel Teddy’s €30,-.

Food&Drinks: Het beste ontbijt vind je bij Kinzai Upepo. Voor maar €3,- heb je vers fruit, pannenkoeken, toast en een verse jus met koffie of thee. Daarnaast zijn Red Monkey en Coral Rock in Jambiani ook zeer aan te bevelen voor een lunch of diner. Ga aan het einde van de dag, wanneer de lokale kinderen op het strand aan het voetballen zijn. De prijs voor een hoofdgerecht is ongeveer €8,-.

Lokaal eten: De specialiteiten zijn kruidige visgerechten van kreeft, inktvis, krab en garnalen bereid met kokosmelk. Probeer ook een samosa (deegdriehoekje gevuld met vlees of groenten) of chapati (hartige pannenkoek). De beste chapati vind je in Paje-dorp, vlakbij de waterput.

Uitgaan: Er zijn geen grote uitgaansgelegenheden in Paje, maar iedere avond is er een (strand)feestje in één van de barretjes. 

Vergeet je lycra, zonnebrand en zonnebril niet, want de zon is erg fel!